Długodystansowe Mistrzostwa Polski w klasie DZ

Tym razem na tarczy.

W dniach 13-14 sierpnia w Giżycku odbyły się X Międzynarodowe Długodystansowe Mistrzostwa Polski w klasie DZ.

Nasza załoga  8 Czortów, tym razem w składzie:
Skiper: Jarek Misiak
taktyk / nawigator Sławek Romaniuk
Piotr Pachucki
Szczepan Kawiecki
Andrzej Przeradzki
Piotr Misiak
Maciek Przeradzki
Darek Przeradzki
Adam Klajda
Grzesiek Lasocki
Maciek Kuźma
Łukasz Wilamowski
postanowiła powalczyć tym razem w nietypowej dla siebie dyscyplinie ponieważ specyfika tych regat polega na tym, że dozwolone jest w trakcie wyścigów używanie oprócz żagli również wioseł. Warunki są dwa - nie wolno używać równocześnie więcej jak 6 wioseł i albo żagle albo wiosła, nie wolno używać równocześnie obu napędów. W tego typu wyścigach, liczy się niestety głównie siła mięśni i wytrzymałość - przewaga jest zdecydowanie po stronie osób młodych a średnia wieku wśród 8 Czortów to około 50 lat. Aby móc chociaż spróbować powalczyć z innymi załogami (niektórzy przyjeżdżają na te regaty od 8 lat i średnia wieku to 25 lat), które przygotowują się kilka miesięcy do tego startu, wzmocniliśmy skład o kilku młodych, silnych i twardych ludzi.

W regatach wystartowało 26 jachtów, w tym załoga z Łotwy, jachty wystartowały w 3 klasach:
DZ open (można używać różnych dodatkowych żagli i nie ma ograniczeń do powierzchni żagla),
DZ standard (nowszy, lżejszy typ kadłuba ale identyczne ograniczenia jak w klasie tradycyjnej),
DZ tradycyjna (stare, ciężkie kadłuby, jachty używane na co dzień głównie do szkoleń).

My wystartowaliśmy w klasie standard, zdecydowanie najlepiej obsadzonej i z najtrudniejszymi konkurentami. Wyszliśmy z założenia że jak walczyć to po męsku, z najlepszymi. Prognozy przewidywały wiatry słabe, zmienne i duże ryzyko burz. Prognoza sprawdziła się w 100 %, wiało słabo albo wcale.

Wystartowaliśmy na żaglach jak zwykle nieźle i na pierwszej boi byliśmy na 4 miejscu, po godzinie wszystkie jachty płynęły już na wiosłach, załogi miały różne strategie wiosłowania i powodowało to mocne przetasowania w czołówce - część załóg (między innymi my) płynęła na 3 wachty po czterech wioślarzy, część załóg płynęła na 6 wioseł na 2 wachty. Efekt tych różnych strategii był taki że prawie zawsze sześciu sprawnie wiosłujących ludzi będzie szybciej płynęło niż czterech ale druga sprawa to wyczerpanie organizmu - my na początku zostaliśmy trochę w tyle ale mając więcej czasu na odpoczynek (wiosłowaliśmy 7 minut a odpoczywaliśmy 14) z czasem, pod wieczór byliśmy zdecydowanie mniej zmęczeni i nadrabialiśmy wyraźnie stracone wcześniej metry.
Ilość pływania na żaglach i na wiosłach była porównywalna i w połowie trasy, w środku nocy byliśmy na bardzo dobrym trzecim miejscu mając około 1,5 kilometra przewagi nad następną łódką. Wtedy niestety zdarzyło się „nieszczęście” - pomyliliśmy trasę i zamiast do Giżycka, popłynęliśmy na jezioro Dargin w okolice wioski Harsz tracąc na powrót na trasę około 2,5 godziny. W ten sposób z trzeciego miejsca spadliśmy na dziesiąte bez najmniejszych szans na walkę o medalowe miejsce. Niestety są to uroki pływania w nocy po nieoznaczonych jeziorach - trzeba znać ten teren jak własną kieszeń żeby się nie pogubić. W naszym przypadku , zmęczenie i brak znajomości „Wielkich Jezior” (tak wtedy myśleliśmy) przez innych członków załogi spowodował brzemienną w skutkach pomyłkę. Na szczęście okazało się że Dargin jak własną kieszeń znają Adaś Klajda i mój Piotrek którzy po szybkiej naradzie bardzo dokładnie określili gdzie jesteśmy i gdzie należy płynąć. Mieliśmy jednak taką stratę do czołówki i tak umęczoną wiosłowaniem ekipę, że zdecydowałem o przerwaniu ścigania się i powrocie do portu. Wystartowaliśmy około godziny 1313 w sobotę a skończyliśmy wyścig ok szóstej rano w niedzielę.

Wróciliśmy więc tym razem „na tarczy” ale mocniejsi o mnóstwo doświadczeń i przemyśleń dotyczących następnych startów. Co znamienne, zaraz po wyścigu większość z nas mówiła, że to ostatni raz i nigdy więcej by po kilku godzinach, po przespaniu się, zastanawiać jak się lepiej przygotować do przyszłorocznych regat w Giżycku.

Co ważne, po skończeniu regat słyszeliśmy dużo bardzo pozytywnych komentarzy dotyczących naszego pływania zarówno na żaglach jak i na wiosłach. Nikt nie chciał uwierzyć że tylko dwie osoby z tego składu to weterani a reszta, w większości wiosła od DZty miała pierwszy raz w rękach.

Wiemy po tych regatach jedno - mamy jedną z najszybszych łódek na żaglach w tej klasie w Polsce, dużo pracy czeka nas z wiosłami jeśli chcemy wystartować z sukcesem w przyszłym roku.

Jako ciekawostkę warto podkreślić że zwycięska załoga, olsztyński „Rekin” z załogą z Uniwersytetu Warmińsko Mazurskiego na żaglach płynął tylko dwie i pół godziny, resztę na wiosłach. My te proporcje mieliśmy mniej więcej pół na pól, więcej nie dalibyśmy rady.

Wnioski po regatach:
- jeżeli chcemy myśleć o dobrym miejscu, trzeba zdecydowanie wcześniej zebrać 12 równych, silnych, wytrenowanych (lub chcących trenować) ludzi
- lepiej przygotować wiosła i łódkę do wiosłowania
- lepiej przygotować się nawigacyjnie (mapa, GPS)
- bardziej bezwzględnie przestrzegać wskazań logu - jeżeli prędkość spada poniżej 3,5 węzła na żaglach, zaczynamy wiosłować


Mimo że wycofaliśmy się z wyścigu uważam że dobrze się stało że wystartowaliśmy, zabawa była super, emocji mnóstwo i wniosków co zrobić żeby lepiej pływać cały worek.

Następnym razem będzie lepiej :-)                                                  
                                                 Skiper 8 Czortów
                                                     Jarek Misiak